مرکز تحقیقات پوست

بررسی اثربخشی درمان ترکیبی تزریق داخل ضایعه ی بلئومایسین همراه با تریامسینولون در درمان کلوئید های مقاوم به درمان

دکتر نیکو مظفری دانشیار گروه پوست و هیئت علمی مرکز تحقیقات پوست دانشگاه علوم پزشکی شهیدبهشتی تحقیقی درباره اثربخشی درمان ترکیبی تزریق داخل ضایعه ی بلئومایسین همراه با تریامسینولون در درمان کلوئید های مقاوم به درمان انجام دادند.

کلوئید هایپرپرولیفراسیون خوش خیم بافت همبند درم است. معمولاً آسیب به قسمت عمقی درم منجر به تشکیل اسکار می گردد و آبشار ترمیم زخم از لحاظ فیزیولوژیک شامل التهاب، پرولیفراسیون و یک فاز ریمدلینگ می باشد. درمان کلوئید نه فقط به خاطر زیبایی بلکه به این خاطر که معمولاً با خارش و درد همراه است، ضروری می باشد. یکی از اولین درمان های پیشنهادی تزریق داخل ضایعه گلوکوکورتیکویدها بوده است. از سایر درمان های مورد استفاده کرایوتراپی و تزریق داخل ضایعه بلئومایسین می باشد. با توجه به عود بالای کلوئید استفاده از درمان های ترکیبی در درمان کلوییدهای مقاوم به درمان، در حال افزایش است.

 در راستای این تحقیق ایشان اظهار داشتند: تریامسینولون استات داروی خط اول درمان برای کلویید می باشد ولی تعداد زیادی از کلویید ها به این درمان پاسخ نداده یا مجددا پس از بهبودی عود می کنند.

وی افزود: اخیرا تاثیرات مثبت استفاده از بلئومایسین در کلویید و اسکار دیده شده است. بنابراین ما مطالعه ای طراحی کردیم تا اثربخشی استفاده هم زمان این دو دارو در کلویید را ارزیابی کنیم.

دکتر مظفری درباره روش اجرای این طرح بیان کرد :33 بیمار با کلویید مقاوم به درمان وارد مطالعه شدند و هر 4 تا 6 هفته ( با حداکثر تعداد مراجعات 6 مرتبه)، u/cc 1 بلئومایسین و mg/cc 3/13 تریامسینولون استات درون کلویید تزریق گردید.

همه بیماران در مرحله اول بهبودی داشته اند که از نظر آماری معنادار بوده است. در 79% از بیماران پاسخ درمانی عالی و در 21% از بیماران پاسخ درمانی قابل قبول مشاهده گردید.

خانم دکتر مظفری همچنان در ادامه مطلب افزود: در نهایت با توجه به این طرح می توان نتیجه گرفت که درمان ترکیبی بلئومایسین و تریامسینولون می تواند در بیمارانی که پاسخ مناسب به درمان های قبلی نداشته اند  به عنوان درمان کاربردی استفاده شود.